Ένα ακόμη θύμα της νόσου Covid-19 έρχεται να προστεθεί στη λίστα με τα χιλιάδες ακόμη θύματα που έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής στη χώρα μας. Η 53χρονη ακτινοφυσικός Μαρία Κοτζιαδαρλίδου, μια σπουδαία επιστήμων όπως αναφέρουν φίλοι και συνεργάτες της, αν και πάλεψε με τον κορωνοϊό δεν κατάφερε να τον νικήσει.
Η 53χρονη εργαζόταν από το 2004 ως ακτινοφυσικός στο νοσοκομείο «Θεαγένειο» και αφήνει πίσω της το σπουδαίο έργο της, τη δημιουργία του ακτινοφυσικού της Πυρηνικής Ιατρικής του Θεαγενείου, γεγονός που αναγνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι της, όπως θα διαβάσετε στην συγκινητική ανάρτηση που ανέβασαν το απόγευμα της Τρίτης.
Γράφουν στα sosial:
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, η άτυχη γυναίκα δεν είχε κανένα υποκείμενο νόσημα. Πρόκειται για τον 16ο υγειονομικό που χάνει τη ζωή του από την έναρξη της πανδημίας.
«Ο τραγικός κατάλογος των υγειονομικών που χάνουν τη ζωή τους από κορονοϊό δεν έχει τέλος. Σήμερα δυστυχώς έχασε τη μάχη για τη ζωή 53χρονη γιατρός ακτινοφυσικός του νοσοκομείου Θεαγενείου, παντρεμένη μητέρα δύο παιδιών. Μην ψάχνετε δεν υπάρχει κανένα υποκείμενο νόσημα. Συλλυπητήρια στην οικογένειά της και τους συναδέλφους. Έδινε πολυήμερο αγώνα διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπαγεωργίου. Στέρεψαν τα λόγια μας, οι εκκλήσεις στην πολιτεία να πράξει τα αυτονόητα. Χορτάσαμε λόγια και συμπάθεια. Οι οικογένειες των θανόντων είναι σε απόγνωση. Έχουν ανάγκες. Δεν κατανοούμε τη σιωπή της κυβέρνησης. Ο θάνατος των συναδέλφων στον υγειονομικό πόλεμο να χαρακτηρισθεί τώρα με νομοθετική ρύθμιση εργατικό ατύχημα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ», αναφέρει ο κ. Γιαννάκος.
«Πολύ δυσάρεστη η θέση μας, αλλά και υποχρέωσή μας να αποχαιρετήσουμε για πάντα την αγαπημένη μας Μαρία Κοτζασαρλίδου, ακτινοφυσικό της Πυρηνικής Ιατρικής του Θεαγενείου, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μετά από 3 και πλέον βδομάδες μάχης με τον ιό. Η Μαρία ήταν φίλη του τμήματός μας, το υποστήριξε πριν γεννηθεί και κατόπιν εκπαίδευσε, συμβούλευσε, συμπλήρωσε. Ακούραστα, με χαμόγελο, ανιδιοτελώς, με χιούμορ.
“Μαρία, μην μας γυρνάς την πλάτη”, είπαμε πριν την τελευταία φωτογραφία, όταν ήρθε να βοηθήσει το Σεπτέμβριο. “Άσε, εγώ περιμένω την πλακέτα”, απάντησε, εννοώντας την επίσημη αναγνώριση του Νοσοκομείου. Και τελικά μας γύρισε την πλάτη. Αντί της πλακέτας, θερμά συλλυπητήρια στο μεγάλο αδελφό μας Εργαστήριο του Θεαγενείου και, βέβαια, στην οικογένειά της».
