Αντιγράφω το άρθρο του συναδέλφου Δημήτρη Παγαδάκη από το protothema.gr, γιατί ίσως είναι ο μόνος από τους δημοσιογράφους που σχολίασε την «εκτροπή» του βουλευτή κ. Γιώργου Τσίπρα, σε τηλεοπτική εκπομπή, επειδή δεν του άρεσε άρθρο δημοσιευμένο στις 26 Σεπτεμβρίου στους Financial Times από τον 47χρονο Ινδό Ρουσίρ Σάρμα. Πρόεδρο της Rockefeller Capital International, κορυφαίο διεθνώς διαχειριστή κεφαλαίων , συγγραφέα και σχολιαστή της παγκόσμιας αγοράς. Αρθρογράφο, μεταξύ άλλων, εντύπων σαν τα The Atlantic, Foreign Affairs, The Washington Post, Time, Foreign Policy, Forbes και The Bloomberg View, που διαχειρίζεται 90 δις. δολάρια. Τον χαρακτήρισε «πληρωμένο» και ότι πίνει μπάφους…
Για την αντιγραφή: Κώστας Ντέμος
Τι τα θέλετε; Αναπόσπαστο κομμάτι της εγχώριας καθημερινότητάς είναι οι κουβέντες του καφενέ. Εκεί όπου ενίοτε πλάι στο μερακλίδικο καφέ, τη τράπουλα της πρέφας και τα ζάρια του ταβλιού ξεχειλώνει το «εγώ» ορισμένων θαμώνων.
Γίνονται χωρίς κανένα κόστος διαιτητές, προπονητές, δήμαρχοι, υπουργοί. Κι άμα λάχει επίδοξοι πρωθυπουργοί. Πάντα στο υπεραπλουστευτικό στυλ τού «δώσε μου και εμένα να μοιράσω 50 δισ. και θα με βλέπατε πρωθυπουργό μέχρι να βαρεθείτε».
Αν τώρα συμπτωματικά το ίδιο είπε και ο Αλέξης Τσίπρας, η οπτική δεν αλλάζει. Να ‘χαμε να λέγαμε. Σε ένα ντεκόρ με ατεκμηρίωτες απόψεις, αβάσιμη επιχειρηματολογία, αποδομητικούς αφορισμούς, ρηχή κομπορρημοσύνη. ¨Όπως στα καφενεία.
Διόλου παράδοξα, παρόμοια ρητορική αργόσχολου χομπίστα εκφράζει και ο πρωτοξάδελφος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ασφαλώς, τους συγγενείς του δεν τους διαλέγει κανείς. Μπορεί όμως να τους διορίζει. Ο βουλευτής Γιώργος Τσίπρας, για παράδειγμα, φέρει εδώ και κάνα δυο χρόνια τον τίτλο του αναπληρωτή τομεάρχη Άμυνας του κόμματος του.
Πρόκειται για το ίδιο κορυφαίο στέλεχος που με ύφος διπλωματικής μπακαλικής έχει εμβριθώς γνωμοδοτήσει ότι «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Παρομοίως, με τουπέ αυτοσχέδιου διεθνολόγου έχει εγκύρως διατυπώσει πως ότι «στον Έβρο δεν έγινε εισβολή αλλά μία μαζική είσοδος προσφύγων».
Πέραν, όμως, της κατάθεσης των «ευαίσθητων» απόψεων του, ο «εξπέρ » της εγχώριας ασφάλειας, άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, με παραπλήσιο μεγαλόστομο κομπογιαννιτισμό αποφαίνεται, εσχάτως και επί οικονομικών θεμάτων.
Δεν του άρεσε άρθρο δημοσιευμένο στις 26 Σεπτεμβρίου στους Financial Times. Αλαφιασμένος έσπευσε να κολλήσει παραληρηματικά φτηνή ρετσινιά με συνακολούθους κακόβουλους λεκέδες στον αρθρογράφο. Του καταλόγισε αυθαίρετα με τζάμπα καφενειακή επιθετικότητα πως είτε αυτός παίρνει ναρκωτικά είτε είναι πληρωμένος .
Έβαλε στο μυωπικό του στόχαστρο με αναιδείς χαρακτηρισμούς τον 47χρονο Ινδό Ρουσίρ Σάρμα. Πρόεδρο της Rockefeller Capital International, κορυφαίο διεθνώς διαχειριστή κεφαλαίων , συγγραφέα και σχολιαστή της παγκόσμιας αγοράς. Αρθρογράφο, μεταξύ άλλων, εντύπων σαν τα The Atlantic, Foreign Affairs, The Washington Post, Time, Foreign Policy, Forbes και The Bloomberg View.
Ποιο ήταν το θανάσιμο αμάρτημα του εν λόγω «ανυπόληπτου» γραφιά; Μα φυσικά ότι συμπεριέλαβε την Ελλάδα στις επτά χώρες που ξεχωρίζουν σε έναν κόσμο που ολισθαίνει προς την ύφεση και τον υψηλότερο πληθωρισμό.
Συγκεκριμένα, έγραψε ότι Ελλάδα παίρνει μια ώθηση από την αναβίωση των ξένων επενδύσεων και του τουρισμού. Έχει μειώσει τα κρατικά της ελλείμματα κατά περισσότερο από το μισό. Είναι λιγότερο εκτεθειμένη από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης σε κραδασμούς στον εφοδιασμό με φυσικό αέριο που προέρχονται από τη Ρωσία.
Κι ακόμη, ότι λιγότερο από το 10 τοις εκατό των τραπεζικών δανείων της χώρας είναι μη εξυπηρετούμενα, από 50 τοις εκατό κατά τη διάρκεια της κρίσης. Επί πλέον σημείωσε πως με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 4% και γοργά αποκλιμακούμενο πληθωρισμό, η Ελλάδα απολαμβάνει μία από τις πιο υγιείς ανακάμψεις στη περιοχή.
Σωστή ή λάθος, στραβή ή ίσια, αληθινή ή ψεύτικη η παραπάνω ανάλυση, για τον έξαλλα «κρανιασμένο» Γ . Τσίπρα δεν υπήρχε καν αντεπιχείρημα. Υπό το δόγμα ότι η Ελλάδα έχει κιόλας καταστραφεί οικονομικά από τη παρούσα κυβέρνηση, κατέφυγε υβριστικά στο φθηνό κόλπο του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού.
Χρέωσε χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας στον αρθρογράφο των Financial Times ότι είτε είναι «ζαμπόν» από τα ντραγκς ή εξαγορασμένος άπληστος μισθοφόρος. Και υπογράμμισε με τη βεβαιότητα ερασιτέχνη ντετέκτιβ ότι για το «έγκλημα» της πένας του συμβαίνει ένα από τα δυο.
Για το πρώτο ισχυρισμό, βέβαια, ας αναλάβει η δίωξη ναρκωτικών. Το πώς, όμως ένα τύπος που διαχειρίζεται 90 δις. δολάρια είναι αργυρώνητος, αναμένεται να εξηγηθεί στο επόμενο επιθεωρησιακό νούμερο της συκοφαντικής παραμυθομουρμούρας.
Αλλά ας μη πάμε τόσο μακριά. Καθότι γίνεται εκ των πραγμάτων αντιληπτή η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι στην ελευθεροτυπία, τη δημοσιογραφία, τις δημοσκοπικές έρευνες, τα παγκοσμίως σεβαστά και αναγνωρισμένης απήχησης μέσα ενημέρωσης. Λιθοβολεί ότι δεν συμπίπτει, εναρμονίζεται ή ταιριάζει με τα «κολλήματα» του.
Αντί της απαιτούμενης εκ μέρους του δημοκρατικής ανεκτικότητας, νηφαλιότητας, υπευθυνότητας και σοβαρότητας εκθέτει την εμμονική εχθροπάθεια του. Όποιος δεν του αρέσει για όσα γράφει ή λέει μουτζουρώνεται, διασύρεται, δυσφημείται. Και εφόσον αυτός δεν μπορεί να φιμωθεί του σφραγίζει στο κούτελο μια γελοία και μοχθηρή ετικέτα.
Ο εξάδελφος Τσίπρας δεν είναι ο μοναδικός στο κόμμα του που βρίσκεται περικυκλωμένος από τη ίδια μνησίκακη διαταραχή. Κάτω από την ίδια νευρωσική σκιά φαίνεται να αράζει και ο γλαφυρός Πολάκης. Αμφότεροι –μια και δεν ρώτησαν το γνώστη του θέματος Τσακαλώτο- μοιάζουν διαχρονικά ανίκανοι να συλλάβουν νοητικά τι σημαίνει διεθνώς έγκριτη οικονομική εφημερίδα.
Και οι δυο αραχτοί σαν σε παρακμιακό ιδεοληπτικό καφενέ με βαρύ γλυκό και τη τράπουλα της κολιτσίνας στα χέρια, αμολάμε ξεκάρφωτες παρόλες. Πιστεύουν ότι, όποιος γράφει επωνύμως όσα αυτοί δεν γουστάρουν, προφανώς πίνει μπάφους.
Ή ολοφάνερα αμείβεται για τις ύπουλες υπηρεσίες του. Με την ίδια κοινότοπη ενοχοποιητική λογική τους και όποιος βιάζεται κρατώντας στη μασχάλη του τους Financial Times, αναμφισβήτητα τρέχει προς το καμπινέ.
Πηγή:protothema.gr
