Επικοινωνήσαμε με τον κ. Φραγκίσκο Σαργολόγο, πρόεδρο της Therasys, προκειμένου να μας αποκαλύψει και να ανακαλύψουμε μαζί ένα οκτάωρο μέσα και έξω από μία ελληνική μονάδα COVID, πως τη βιώνουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας και τις νικητήριες προσπάθειες όλων απέναντι στον κορωναϊό.
Διαβάστε τι μας είπε ο κ. Φραγκίσκος Σαργολόγος πρόεδρος της Therasys
Ο κ. Φραγκίσκος Σαργολόγος, πρόεδρος της THERASYS
Ένα Οκτάωρο πάλης για τις Μονάδες COVID19
Αρχικά, να σας πω ότι δεν υπάρχει ξυπνητήρι το πρωί, μονάχα μια εντεταλμένη με πείσμα βάρδια, ίσως και πολεμικού χαρακτήρα για την ασύμμετρη μάχη ενάντια στο κορωναϊό και την πανδημία που πλέον χτυπά την χώρα μας. Είχα προειδοποιήσει όλο το προσωπικό μας πως ο πόλεμος θα έλθει στα σπίτια μας, κάποιος στην οικογένεια, κάποιος γνωστός, κάποιος φίλος, ο γείτονάς μας θα νοσήσει, όπως και έγινε. Όταν λέω εντεταλμένη βάρδια, κανένας δεν μας το επιβάλλει, εργαζόμαστε στο χώρο της υγείας, είμαστε τα «όπλα» και οι «σφαίρες» των ιατρών, των νοσηλευτών και των εργαζόμενων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, ώστε να βρισκόμαστε σε 24ωρη υποστήριξη όλων των μονάδων ΜΕΘ-COVID πράγμα απίστευτα δύσκολο και απαιτητικό. Υπό αυτή την έννοια κανένας μας δεν κάνει πίσω, όλοι έχουμε επιλέξει να είμαστε δίπλα ή και μέσα στις μονάδες, δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό.
Η κούραση υπάρχει;
Η λέξη κούραση έχει εξοστρακισθεί από το λεξιλόγιο μας, έχει αντικατασταθεί με τη δύναμη, η λέξη φόβος, σημαίνει για εμάς βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρουμε.
Καθημερινά, από την αρχή της πανδημίας, όλοι οι εργαζόμενοι βρισκόντουσαν στις επάλξεις, στις πιο δύσκολες περιπτώσεις σε έκτακτες περιστάσεις, ξεκάθαρα για να σώσουν και να δώσουμε τη μέγιστη δυνατή υποστήριξη στα νοσοκομεία και τους ασθενείς μας. Στην αρχή κάποιοι είπαν ότι δεν υπάρχουν επαρκή ιατρική είδη, μάλιστα θυμάμαι αρκετούς -άθελα τους φυσικά λόγω άγνοιας και ανησυχίας- να αναφέρουν πως δε θα τα καταφέρουμε και το Εθνικό Σύστημα Υγείας μας πως θα καταρρεύσει πλήρως. Αυτό ήταν κάτι που από τον Απρίλιο το διέψευσα.
Το σύστημα υγείας
Όταν μιλούμε για πλήρη κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, εννοούμε πως τα νοσοκομεία, κέντρα υγείας και λοιπές δομές δε μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των ασθενών. Αυτό ουδέποτε έγινε στην Ελλάδα, όπως συνέβη όμως στην Ιταλία και άλλες χώρες, το ΕΣΥ πιέστηκε μέχρι τα άκρα, δοκιμάστηκε στις πιο σκληρές συνθήκες και βλέπουμε πως ανταποκρίνεται σθεναρά, με τους εξαιρετικά μάχιμους ιατρούς και νοσηλευτές, οι οποίοι πάλεψαν, παλεύουν για τον κάθε ένα ασθενή.
Μιλώ με πολεμικούς όρους, καθώς δε μπορεί να περιγραφεί αλλιώς η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα, έτσι και η πανδημία. Δεν θέλαμε τον πόλεμο αυτόν, κανείς δε θα τον ήθελε, όταν ρίχνει όμως την πύλη σου το άρμα του κορωναϊού είναι επιβεβλημένο καθήκον σου να πολεμήσεις.
Μέχρι τώρα όλοι οι εργαζόμενοι μας παλεύουν και συγκεκριμένα-μερικές από τις πάμπολλες περιπτώσεις στις θέσεις εργασίας:
• Ο Στάθης, ο Κώστας, ο Αντρέας, που καλέστηκαν άμεσα να βοηθήσουν, να υποστηρίξουν και να εκπαιδεύσουν προσωπικό των νοσοκομείων σε ιατρικές συσκευές και τα κράνη STARMED που βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη και φυσικά και στην Ελλάδα. Είναι από τους πρώτους τεχνικούς βιοϊατρικής τεχνολογίας που μου έρχονται στο μυαλό, που μόλις δεχτήκαμε επείγουσα κλήση για ανταπόκριση, δε σκέφτηκαν να λιποψυχήσουν, από μόνοι τους πάλεψαν για τον συνάνθρωπο.
Κατά γενική ομολογία η μάσκα ενοχλεί (βέβαια προστατεύει, είναι η ασπίδα μας), φανταστείτε λοιπόν να εργάζεται κάποιος ντυμένος πάνω από τα ρούχα του με διπλή προστατευτική ολόσωμη στολή, διπλά γάντια, διπλή μάσκα, προστατευτικά γυαλιά, προστατευτική ασπίδα, ποδονάρια, πολλές φορές μάλιστα σφικτά πάνω στα ρούχα του. Σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να εργαστείς, με τον ιδρώτα να στάζει, χωρίς όμως να το βάζεις κάτω. Φανταστείτε και κάντε εικόνα επίσης το κροτάλισμα των μηχανημάτων, τη ροή του οξυγόνου στους ασθενείς, το φόβο στα μάτια τους…
• Η Αλεξάνδρα, η Μαίρη, η Γιούλη, η Σπυριδούλα, που έπρεπε να συντονίσουν τόσες παραγγελίες, με δεκάδες μεταφορικές και χιλιάδες προϊόντα για τις Μονάδες ΜΕΘ στη χώρα. Θυμάμαι μια στιγμή που η Αλεξάνδρα είχε δύο τηλέφωνα στα χέρια (!) και κάμποσες γραμμές να περιμένουν, με χαμόγελο και πείσμα τα κατάφερε, όχι μία φορά, αλλά ΟΛΕΣ. Σκεφτείτε επίσης πως στις γιορτές παραγγέλνουμε ένα προϊόν από ένα κατάστημα, αργεί λίγες ημέρες και εκνευριζόμαστε. Οι γυναίκες αυτές -εν γένει όλο το προσωπικό-, με άριστη αρωγή, κατορθώνουν ΌΛΕΣ οι παραγγελίες να βρίσκονται στην ώρα τους στα νοσοκομεία μας…
• Ο Παναγιώτης, ο Δημήτρης, ο Χρήστος, η Βιβή στο τμήμα προώθησης και υποστήριξης, σε κάθε κλήση, σε κάθε επίσκεψη είναι δίπλα, είναι κοντά στους γιατρούς και νοσηλευτές-πάντοτε διαθέσιμοι να ριχθούν σε μάχες αδιάκοπες, ατελείωτες και φυσικά συνεχιζόμενες. Ποτέ απόντες!
Πόσο θα ήθελα να σας πω όλα τα ονόματα όλων των ανθρώπων μας που εργάζονται καθημερινά, γνωρίζουν βέβαια ότι η πραγματική αναγνώριση είναι η αναγνώριση όχι του ονόματος, αλλά του έργου που επιτελούν άριστα. Μάλιστα τολμώ να δηλώσω πως όλες οι κλήσεις υποστήριξης, εκπαίδευσης και οποιασδήποτε άλλης παροχής εκτελέστηκαν άψογα, ένα καθαρό 100%.
Έχω τη βεβαιότητα πως και τη νέα χρονιά θα τα καταφέρουμε, χρειάζεται ενότητα και συνέπεια για το 2021.
Η ΧΑΡΑ μας και η πραγματική ΕΥΤΥΧΙΑ είναι όταν ένας ασθενής θεραπεύεται ή αποδιασωληνώνεται και επιστρέφει στην οικογένεια του! Κάθε ασθενής είναι μία ανθρώπινη ζωή, μία οικογένεια που αγωνιά αν θα δει ξανά τον αγαπημένο της άνθρωπο. Μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε περισσότερο χρόνο, μακάρι να μπορούσαμε να συμβάλουμε, ώστε να σωθούν όλοι.
